Zaburzenia odżywiania to jednostki chorobowe o psychicznym podłożu, przejawiające się zaburzeniem łaknienia. Wyodrębniono wśród nich zaburzenia specyficzne, typu anoreksja i bulimia, oraz zaburzenia niespecyficzne, jak pica, bigoreksja, zespół przeżuwania czy nocnego jedzenia.
Zaburzenia odżywiania – gdzie szukać pomocy?
Zaburzenia odżywiania wymagają specjalistycznej pomocy. Ich leczeniem zajmują się przede wszystkim psychiatrzy, psycholodzy i dietetycy. Nieleczone, wiążą się z ryzykiem groźnych dla zdrowia i życia komplikacji. Jednym z miejsc, w których można szukać pomocy, jest poradnia PsychoCare. Informacje na temat zakresu oferowanego wsparcia znajdziesz na stronie internetowej https://cplwowska.pl/.
Specyficzne zaburzenia odżywiania
Zdecydowanie najczęściej przedstawiane w literaturze przedmiotu, znane opinii społecznej, rodzaje zaburzeń odżywiania to jadłowstręt psychiczny i żarłoczność psychiczna. Pierwsze, określane też jako anoreksja, polega na celowej utracie wagi. Chory doświadcza lęku przed przybraniem na wadze i ma zaburzony obraz własnego ciała. O anoreksji mówi się, kiedy wartość wskaźnika BMI nie przekracza 17,5. W jej przebiegu stwierdza się szybko postępujące wyniszczenie organizmu. Z kolei żarłoczność psychiczna, nazywana zwyczajowo bulimią, charakteryzuje się napadowym objadaniem, po którym następują zachowania kompensacyjne. Wymienia się wśród nich m.in.: głodówki, wywoływanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, nadmierne ćwiczenia fizyczne, wykonywanie lewatyw. Na podstawie użytych środków kompensacyjnych wyróżniono przeczyszczający i nieprzeczyszczający typ bulimii.
Niespecyficzne zaburzenia odżywiania
Rzadziej poruszanym zagadnieniem są niespecyficzne zaburzenia odżywiania. Jednym z nich jest zespół przeżuwania, zwany też zespołem ruminacji. Polega na występowaniu nieprowokowanych wymiotów i cofaniem się do jamy ustnej spożytego ostatnio pokarmu, który zostaje ponownie przeżuty i połknięty lub wypluty. Zespół nocnego jedzenia, czy wręcz objadania się, stanowi natomiast połączenie zaburzeń odżywiania z zaburzeniami snu. Charakteryzuje się wstawaniem w nocy i jedzeniem, skutkującym brakiem apetytu z rana. Szacuje się, iż nocą chory przyjmuje co najmniej 25% dziennego pokarmu. Zaburzenie predysponuje do otyłości. Stosunkowo nowym niespecyficznym zaburzeniem odżywiania jest ortoreksja, czyli nadmierne zwracanie uwagi na zdrową dietę.
Chory zdecydowaną większość czasu poświęca na planowanie diety i zdrowego trybu życia. Dość nową jednostką jest również bigoreksja, tzw. mięśniowa dysmorfia. To obsesja na punkcie własnego ciała, w której chory poprzez odpowiednią dietę i ćwiczenia dąży do zwiększenia masy mięśniowej i uzyskania idealnej w jego mniemaniu sylwetki. Nie sposób nie wspomnieć o pice, która polega na powtarzanym spożywaniu nieodżywczych i niejadalnych przedmiotów. Specjaliści wyróżnili wiele jej typów, biorąc pod uwagę rodzaj preferowanej przez chorego substancji, m.in.: litofagię (kamienie), amylofagię (skrobia), geofagię (ziemia), koprofagię (kał), hialofagię (szkło), pagofagię (lód), mukofagię (wydzieliny z nosa), trichofagię (włosy), ksylofagię (drewno). Dolegliwość może mieć różnorakie podłoże, wynikać z niedoboru żelaza, schizofrenii, upośledzenia umysłowego czy zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Trzeba bardzo uważać żeby nie nabawić się niedoborów, warto robić systematycznie badania krwi, gdy widzi się, że ma się problemy z prawidłowym odżywianiem.