Angina, fachowo nazywana ostrym zapaleniem gardła i migdałków, to nic innego jak stan zapalny błony śluzowej gardła, który często obejmuje również migdałki podniebienne [1]. Szczególną postacią anginy bakteryjnej jest angina Plauta-Vincenta. Dowiedz się, czym różni się od innych infekcji, jak ją rozpoznać oraz jak przebiega leczenie.
Rodzaje zakażeń bakteryjnych gardła i migdałków
Stan zapalny gardła w przeważającej większości przypadków (aż 90–95% zachorowań u dorosłych) spowodowany jest przez wirusy. Należą do nich m.in. rynowirusy i koronawirusy, wirusy RSV oraz paragrypy. Rzadziej przyczyną anginy u dorosłych są bakterie (5–10%) [1], a przebieg tego rodzaju zakażenia zwykle jest trudniejszy.
Czym jest angina paciorkowcowa?
Jest to najczęściej spotykana forma bakteryjnego zapalenia gardła, szczególnie u dzieci. Objawy pojawiają się nagle i są dość intensywne – silny ból gardła, trudności z przełykaniem, ból głowy, a często także wysoka gorączka (powyżej 38°C). Gardło i migdałki są żywoczerwone, obrzęknięte, z widocznymi, wyraźnie odgraniczonymi skupiskami ropnej wydzieliny.
Charakterystyczny jest też intensywnie czerwony języczek podniebienny, a język może najpierw być obłożony, by potem przybrać barwę malinową. Czasami pojawiają się drobne wybroczyny na podniebieniu. Często powiększone i tkliwe są węzły chłonne. Ryzyko zachorowania zwiększa się w wieku od 5 do 15 lat, zwłaszcza późną jesienią, zimą i wczesną wiosną [2,3].
Zapalenie wywołane przez Arcanobacterium haemolyticum
Ten rodzaj infekcji dotyka głównie nastolatków i młodych dorosłych. Jej objawy są bardzo podobne do tych, które występują przy zakażeniu paciorkowcem. Często towarzyszy jej wysypka przypominająca szkarlatynę, jednak nie dochodzi do złuszczania się naskórka [1].
Angina wywołana przez Fusobacterium necrophorum
Zapalenie wywołane przez Fusobacterium necrophorum często ma charakter przewlekły lub nawracający. Objawy również przypominają te paciorkowcowe. Szczególną formą tej infekcji jest tzw. angina Plauta i Vincenta, która występuje z jednoczesnym zakażeniem krętkami [1].
Angina Plauta-Vincenta – przyczyny
Angina Plauta-Vincenta, nazywana także wrzodziejąco-błoniastym zapaleniem gardła, to rzadka forma anginy wywoływana przez specyficzne bakterie – krętki (Spirochaeta denticolata) i pałeczki wrzecionowate (Bacillus fusiformis). Te dwa drobnoustroje naturalnie bytują w jamie ustnej, jednak w sprzyjających warunkach mogą wywołać infekcję.
Do rozwoju choroby dochodzi zazwyczaj wtedy, gdy dochodzi do zaburzenia równowagi bakteryjnej w gardle – na przykład w wyniku obniżenia odporności, niedożywienia, braku higieny jamy ustnej lub współistniejących chorób ogólnoustrojowych [3].
Objawy anginy Plauta i Vincenta (wrzodziejąco-błoniastego zapalenia gardła)
W przebiegu anginy Plauta-Vincenta infekcja obejmuje najczęściej jeden migdałek podniebienny, na którym rozwija się głębokie, niekrwawiące owrzodzenie pokryte białawym nalotem. Ten nalot łatwo się oddziela, a charakterystycznym objawem towarzyszącym jest cuchnący oddech.
Mimo lokalnie nasilonych zmian w obrębie gardła objawy ogólne są zwykle łagodne – często nie występuje gorączka, a powiększenie węzłów chłonnych pojawia się tylko po stronie zajętej infekcją [3].
Jak lekarz rozpoznaje anginę Plauta-Vincenta?
Rozpoznanie anginy Plauta-Vincenta opiera się przede wszystkim na obrazie klinicznym oraz badaniu bakteriologicznym wymazu z gardła, w którym stwierdza się krętki i wrzecionowce. Lekarz podczas badania zwraca uwagę na charakterystyczne objawy miejscowe, które różnią się od typowych cech paciorkowcowego zapalenia gardła czy infekcji wirusowych [2].
Angina Plauta-Vincenta – leczenie
Angina Plauta-Vincenta jest wywoływana przez bakterie beztlenowe, dlatego leczenie zawsze polega na antybiotykoterapii. Wybór odpowiedniego leku oraz drogi jego podania zależy od nasilenia objawów.
W przypadku lekkiego przebiegu infekcji zwykle wystarcza leczenie doustne. Stosuje się wówczas połączenie dwóch antybiotyków: penicyliny fenoksymetylowej (czyli penicyliny V) oraz metronidazolu. Penicylina działa głównie na bakterie tlenowe, a metronidazol zwalcza drobnoustroje beztlenowe, dzięki czemu terapia skutecznie eliminuje oba typy patogenów.
Jeśli objawy są bardziej nasilone, a osoba zarażona wymaga opieki szpitalnej – leczenie prowadzone jest dożylnie. W takiej sytuacji podaje się penicylinę G oraz metronidazol w postaci wlewów.
Dla osób uczulonych na penicylinę lub jeśli leczenie standardowe nie jest możliwe, alternatywą jest klindamycyna – podawana doustnie lub dożylnie, w zależności od stanu zdrowia [2].
Artykuł na zlecenie marki Chlorchinaldin
Źródła:
[1] Skotnicka B., Angina – objawy, przyczyny, leczenie, Medycyna Praktyczna: https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/choroby/laryngologia/78438,angina-objawy-przyczyny-leczenie [Dostęp online: 10.07.2025] [2] Szenborn L., Sawiec P., Mrukowicz J., Ostre zapalenie gardła i migdałków (angina), Medycyna Praktyczna: https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.3. [Dostęp online: 10.07.2025] [3] Syryło, A. (2009). Zapalenie migdałków podniebiennych. Alergoprofil, 5(1), 11-15.
Dodaj komentarz